odkryj potęgę natury

Z okazji Dnia Dziecka trochę o dzieciach ;-) Zarażanie innych swoją pasją nie jest takie trudne. Wystarczy, że Ty płoniesz ogniem pasji, aby pociągnąć za sobą innych. J est na to wiele przykładów. Na świecie spotkasz wielu ludzi, którzy swoją pasją, zapałem i zaangażowaniem w pomoc drugiemu człowiekowi pociągają za sobą rzesze.  Gdy Twoją pasją jest pomoc innym, zawsze znajdzie się ktoś, kto Ci pomoże pomagać innym. 

Po kolejnej, dłuższej chwili nieobecności wracam :) Stan marazmu, niemocy i niechęci minął wraz z zimą i nastał czas wiosny i słońca, radości i nadziei. Zatem na początek, trochę o tym co się działo, jak sobie radziłam i do czego to doprowadziło...

Była 2.30 w nocy, gdy dotarłam na miejsce. Zmarznięta, zziębnięta, bez kolacji, nawet bez łyka ciepłej herbaty na dobranoc... ale cóż... Mówią "jak sobie pościelisz, tak się wyśpisz". Jak o siebie zadbasz, tak będziesz miała.... i tak właśnie miałam... Wtedy poznałam dokładnie co znaczy to powiedzenie i jak ważne jest dobre przygotowanie do spania. W sumie, już wcześniej trochę to wiedziałam - w końcu się trochę jeździło w niewygodnych warunkach. Nie była to pierwszyzna dla mnie. Jednakże temperatura odczuwalna - 18 stopni C...  to było po raz pierwszy.... Ta przygoda dała mi w kość dużo bardziej, niż wcześniejsze mrzonki. Można powiedzieć zrozumiałam to przysłowie dogłębnie, poczułam, aż do szpiku kości. Zaczęło się dramatycznie, ale w rzeczywistości nie było aż tak źle. Było miło, przyjemnie i ucząco. No i zimno...

Wszystkiego leśnego!!!  Wszystkim leśnym ludkom, włóczęgom, łazęgom i miłośnikom przyrody  życzę spokojnych Świąt Bożego Narodzenia. 

Uffff... skończyło się. Przyszła chwila wytchnienia, odpoczynku i refleksji. Kończy się rok... a zaczyna czas podsumowań.

100 m szerokości... 44 m wysokości... 500 m 3 na sekundę spadającej wody...  dla mnie potęga tego wodospadu była oszałamiająca. Masy szarej, brudnej wody, roztrzaskujące się z niewyobrażalną siłą się o ostre wystające skały... wody, niosącej pył, piach i kamienie... temu wszystkiemu towarzyszył huk tak potężny, że własnych myśli nie było słychać ...  

Na blogu ostatnimi czasy trwa susza... nic się nie dzieje... ani jednego nowego wpisu. Ale jest nadzieja... zdobywane ziarna wiedzy zapuszczają korzonki i niedługo wypuszczą mocne, zielone pędy, a do tego znajdzie się chwila na dalsze uzupełnianie niedokończonych relacji z wypraw :)   Dlaczego posucha? Otóż dlatego, że przekwalifikowanie wymaga czasu i zaangażowania się.

Stoimy na skraju urwiska...   przed nami rozciąga się cudowny widok na Wodospad Bogów. Potężny... piękny... majestatyczny... Goðafoss – istotnie zasługujący na swoje miano. Huk wody grzmi w uszach, wilgotna bryza owiewa nasze twarze... a my stoimy, jak zahipnotyzowani, wpatrzeni w ogromne masy wody, opadające w dół, będące w nieustannym ruchu.  Rozbryzgujące się na skale na tysiące malutkich drobin, błyszczących w słońcu i tworzących przepiękną tęczę. Czas się zatrzymał.

„...Zimno... Zawsze było mi zimno...odkąd pamiętam... Mama chodziła w koszulce, a ja w dwóch swetrach i było mi zimno...  Zimna woda? W życiu! Nie cierpię zimnej wody! Bez moczenia się w lodowatej rzece jest mi zimno, po co mam się jeszcze wyziębiać? W życiu bym nie weszła do lodowatej wody, zwłaszcza kiedy tak mocno wieje, do tego pada deszcz, a na dworze jest 13 stopni. Na samą myśl mnie wzdryga... bhrrr Gorące prysznice? Taaaak! Uwielbiam długie, gorące kąpiele, mogłabym tak leżeć godzinami... Sauna? Coś pięknego, ale bez wskakiwania zimą do tego basenu na zewnątrz, latem owszem, ale zimą? Kiedy na dworze jest -10 o a dookoła basenu lód? Chyba zwariowałaś..."

W Afryce to zjawisko naturalne, ale na Islandii? Cóż... nawet na Islandii zdarzają się oazy. Pomiędzy dwoma lodowcami Langjökull oraz Hofsjökull na drodze nr 35 znajdują się obszary geotermalne - Hveravellir, źródła gorącej, życiodajnej wody. 

Interior. Pustynne, kamieniste bezdroża. Miejsce dość nieprzyjazne dla wszelkich istot żywych. Panujące tam warunki nie pozwoliły na rozwój życia, cywilizacji, czegokolwiek. Jedyną, oznaką ruchu jest wicher szalejący między wzgórzami, porywający piach i pył, tworząc burze piaskowe. Jechaliśmy pomiędzy dwoma lodowcami. Było zimno i wietrznie, a czasem popadywał deszczyk.